دنیای من

روزهای عمر میگذرند، به شکل فریبنده ای روزها کش دار به نظر میرسند اما در حقیقت  عمرمون به سرعت  در حال گذر هست. 

کمی ترسناک هست که کمتر از سه سال به شروع دوران میانسالی مونده اما هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن مونده.

غم انگیزتر از اون دیدن نشان گذر عمر بر جسم و جان عزیزانمون هست، ای کاش که اینطور نبود...

نوشتم یادم باشه به فرزند نداشته ام یادآوری کنم که قدر لحظه لحظه زندگی شو بدونه و هر لحظه رو جوری بگذرونه که بعد هیچ وقت از کرده هاش پشیمون نشه..

دنیای من...

نمیدونم این خودآزاری ه، علاقه ست یا چی.

اما دلم گرفته ، از حس اینکه همه چیز فقط یه سواستفاده بوده باشه...از اینکه همه اون مدت سر کار گذاشته بوده باشم...

دائم به خودم نهیب میزنم که مهم نیست، دیگه به گذشته فکر نکن، به هر شکلی که بود دیگه تموم شده. آینده رو بساز، زمان از دست رفته رو جبران کنی. به جایگاهی برگرد که مایه حسرت باشه. تنبلی و کنار بزار

دنیای من...

یه باری  همون موقع ها بهش مسیج زدم  گفتم که احساس میکنم وسط یه بیابون توی یه شب سیاه تنهام گذاشتی و رفتی و هر قدر هم که صدات میزنم جوابی نمیدی ، برنمیگردی، نیستی...

به همون اندازه میترسیدم. ازینکه هیچ وقت برنگرده، ازینکه شب سیاه همیشگی شه...همیشگی شد..برنگشت.

چقدر اون روزها غمگین و مستاصل بودم ...همه ی شب عکسش روی گوشیم بود و اشک میریختم...

نمیدونم چرا اما ته دلم اون روزها با همه غم اش برام بهتر بود ، چون ته ته اش یه امیدواری وجود داشت...

نمیدونم شاید اون از وضعیت الانش راضی تر باشه. 

دنیای من...

دنیای من...

دنیای من...

امشب هم از شب های تنهایی ه. این بار درس خوندن در شرایط سخت تری وجود داره. امشب دلم میخواد به جای بیدار موندن و اصرار برای کنار زدن افکار مزاحم, بخوابم و رویاهامو توی خواب ببینم. خیلی وقت بود به بهانه ی بهانه های قدیمی گریه نکرده بودم. یه جور خاصیه. هم غمگینی ه نبود گذشته است و هم یه جور شادی عجیبی ته دل ایجاد میکنه که حالا همچین هم زندگی بد نبوده و یه روزایی توام شور جوانی تو احساس کردی. مسخرس اگر کل این حس به خاطر PMS احتمالی باشه. اوه من باید ازین دلیل اوردن برای کارها و حرفام دست بکشم! حتی اگر PMS هم باشه باز هم احساس "من" ه.  دوران طرح هم خوبه. محیط کارم و همکا دنیای من...ادامه مطلب

حس غریب و دردناکیه.. 

نازت خریدار نداره...

دنیای من...